„Wayward” autorstwa Jima Zuba Stevena Cummingsa z pewnością nie jest wybitną serią komiksową (po prawdzie to taki średniak, że gdyby nie to, że czerpie z japońskiego folkloru, to odpuściłbym po kilku zeszytach), ale jedną rzecz robi rewelacyjnie. Mianowicie – w ramach świata przedstawionego, na kilku kadrach, komentuje przekształcenia w zakresieCzytaj dalej
Autor: admin
Film, który krzyczy, że jest zajebisty, i ma rację, czyli mój rewatch „Crying Freeman” po latach
Za namową głównodowodzącego fanpejdża Rękopis znaleziony w Arkham, mimo obaw, odświeżyłem sobie po niemal dwudziestu lat Crying Freeman z 1995 roku w reżyserii Christophe’a Gansa. I żałuję… że zrobiłem to tak późno, bo to, jak film zapamiętałem, w minimalnym nawet stopniu nie oddaje jego zajebistości. Tak, tak. Zajebistości. To słowoCzytaj dalej
J-horror, „Ring” i ukiyo-e Tsukioki Yoshitoshiego
Z cyklu: „Rzeczy, które wyciąłem z prezentacji, bo już zanadto się rozrosła, ale nie chcę, żeby się zmarnowały, więc wrzucę je na peja”. Nieistniejącego, ale z potencjałem. Gdy opowiadam o tzw. j-horrorach, czyli japońskich filmach grozy, które zyskały popularność na przełomie XX i XXI wieku, zazwyczaj podkreślam, że stanowią oneCzytaj dalej
Z archiwum złego dziennikarstwa kulturalnego: PCh24.pl o „Predator: Prey”
Część z Was pewnie już o tym wie, ale osoby, które nie wiedzą, chciałbym poinformować, że na łamach portalu PCh24.pl pojawiła się recenzja filmu Predator: Prey (Prey, 2022, Dan Trachtenberg). I jest dokładnie taka, jak ją sobie wyobrażacie, mając choć minimalne rozeznanie w tym, jak wygląda współczesna radykalnie konserwatywna krytykaCzytaj dalej
Co łączy legendy miejskie, fake newsy i Jerzego Grunwalda, który do Polski wraca, wraca i wrócić nie może?
Widzę, że w polskim internecie intensywnie grają kolejną osobę, której się Zachód nie podoba, ale która wciąż na Zachodzie siedzi. No i z tej okazji przypomniał mi się materiał dydaktyczny, co to go kiedyś zrobiłem i nigdy nie wykorzystałem. Dotyczy on w ogólności legend miejskich i fake newsów, a wCzytaj dalej
Wojciech Roszkowski o rapie i Dungeons & Dragons (i skąd mu się to wzięło)
Podręcznik do przedmiotu Historia i Teraźniejszość podręcznikiem do przedmiotu Historia i Teraźniejszość, ale, jak pewnie wiecie, do mediów społecznościowych przedostają się wyimki z innych dzieł prof. Wojciecha Roszkowskiego napisanych dla wydawnictwa Biały Kruk. Trochę już tego poszło w świat, ale myślę, że mam dla Was coś, czego jeszcze nigdzie nieCzytaj dalej
„Hong Gil-dong” na ekranach PRL-u i łamach „Filmu”
W Dzieciach smoka – prawdopodobnie jedynej książce na świecie, w której znalazł się cały rozdział poświęcony Lorenzowi Lamasowi – Andrzej Kołodyński opisywał okoliczności pojawienia się na polskich ekranach północnokoreańskiego filmu Hong Gil-dong (1986, Kim Kil-in) i jego odbiór przez tutejszą widownię. A konkretnie – prośby do redakcji czasopism o materiałyCzytaj dalej
Garść ciekawostek o „Sandmanie” Neila Gaimana
Jakiś czas temu z okazji premiery serialu na podstawie serii komiksowej „Sandman” i mojego artykułu o jej wcześniejszych niezrealizowanych adaptacjach filmowych opublikowanego na łamach „Wprost” rozpocząłem na fanepejdżu mini-cykl wpisów z ciekawostkami związanymi z komiksem Neila Gaimana. Poniżej możecie przeczytać je wszystkie w jednym miejscu. Przedstawiciele Warner Bros. i WielkiCzytaj dalej
Czechosłowacki plakat „Omenu” i anegdota, którą mi przypomniał
Ten piękny czechosłowacki plakat do filmu Omen (The Omen, 1976, Richard Donner), udostępniony przez Ryjówka – Blog Wszechkulturowy, przypomniał mi anegdotkę, którą z dwadzieścia lat temu opowiedział mi ówczesny znajomy, co to był metaluchem, jak się patrzy i trochę bardziej. Mówił, że gdy był na dłużej w Czechach, wybrał sięCzytaj dalej
Helen Stratton ilustruje „Księgę mitów”
Temat ilustracji książkowej z końca XIX i początku XX wieku z pewnością na dłużej zadomowi się zarówno w blogowej galerii, jak i na fanpejdżu. Nie planuję dla tych wpisów stałej formy. Czasem nieco bardziej się rozpiszę, jak w przypadku galerii z ilustracjami do Ostatniego Amerykanina (The Last American), czasem będzieCzytaj dalej
Henrique Alvim Corrêa ilustruje „Wojnę światów”
Gdy w połowie miesiąca prezentowałem tu ilustracje z pierwszego wydania książkowego Wojny światów H. G. Wellsa autorstwa Warwicka Goble’a, wspomniałem, że nie są one moimi ulubionymi ilustracjami do tej powieści. W tej kategorii od lat nie do pobicia pozostaje dla mnie ekskluzywna francuskojęzyczna edycja z 1906 roku, którą zilustrował HenriqueCzytaj dalej
Prosiak, Anvil, pies i YouTube
Nie ufam zbytnio twórcom komiksów. Ani filmów. Ani beletrystyki. Bo są to ludzie, którzy żyją ze sprzedawania fikcji. Ale dla Krzysztofa Owedyka (vel Prosiak) zaryzykowałem i poszukałem rzeczy, o którą rozchodzi się na dwóch stronach Będziesz smażyć się w piekle od Kultury Gniewu. Na tych dwóch stronach jeden z bohaterówCzytaj dalej
Co łączy Usagiego z Valerianem?
Czasami daję się porwać wpływologii, choć wiem, że jest zdradliwa. I tak na przykład niedawno zadumałem się nad tym, czy Stan Sakai mógł znać francuską serię komiksową „Valerian” i podpatrzyć w niej pomysł, który pojawił się w trzeciej miniserii o kosmicznym Usagim. No bo skoro tak popularny jest pogląd, żeCzytaj dalej
Echa „Siedmiu samurajów” w „Mścicielach” i „Siedmiu wojownikach”
Podróż śladami przepływu filmowych inspiracji, u którego źródeł leży Siedmiu samurajów (Shichinin no samurai, 1954) Akiry Kurosawy, zawiodła mnie ostatnio w całkiem ciekawe rejony, mianowicie – do westernu Mściciele (The Revengers, 1972, Daniel Mann). Nie wiem, czy twórcy filmu bezpośrednio inspirowali się japońskim arcydziełem, i, po prawdzie, raczej w toCzytaj dalej
Ilustracje z „Ostatniego Amerykanina”
Niedawno pokazywałem tu ilustracje z pierwszego książkowego wydania Wojny światów (The War of the Worlds) H. G. Wellsa z 1898 roku. Dziś mam dla Was coś zdecydowanie bardziej kryptycznego, ale mam nadzieję, że przynajmniej kilku osobom się spodoba. Pozostajemy w temacie ilustracji i (z grubsza) w epoce, zmieniamy natomiast kontynent.Czytaj dalej
Ilustracje z pierwszego książkowego wydania „Wojny światów”
Jak być może wiecie, powieść Herberta George’a Wellsa Wojna światów (The War of the Worlds) była pierwotnie publikowana w formie seryjnej na łamach miesięcznika „Pearson’s Magazine” (od kwietnia do grudnia 1897 roku) i została wówczas opatrzona ilustracjami Warwicka Goble’a. Cześć z tych ilustracji trafiła nieco później do pierwszego wydania książkowegoCzytaj dalej
Umetsugu Inoue: Człowiek-orkiestra japońskiego kina
Nazwiska Umetsugu Inoue próżno szukać w przekrojowych zachodnich publikacjach z zakresu dziejów japońskiego kina, a tym bardziej wykazach jego najbardziej „wartościowych” twórców w rodzaju klasycznych prac Joan Mellen[1] i Audie Bock [2]. Nie wspominają o nim nawet Donald Riche i Joseph L. Anderson w pionierskiej anglojęzycznej monografii Japanese Film: ArtCzytaj dalej
Opisy filmów i biogram reżysera do retrospektywy Umetsugu Inoue z 2021 roku
W 2021 roku miałem przyjemność przygotować biogram reżysera i opisy do pięciu jego filmów na potrzeby retrospektywy Umetsugu Inoue w ramach InlanDimensions International Arts Festival. Choć wciąż można je znaleźć na stronie festiwalu, uznałem, że dobrze będzie przekopiować je także tutaj – a nuż ktoś przeskoczy tu z innych wpisówCzytaj dalej
Makoto Nishimura i Gakutensoku w filmie „Tokio: Ostatnie megalopolis”
Mam dla Was ciekawostkę dotyczącą wspominanego wczoraj filmu Tokio: Ostatnie megalopolis (Teito monogatari aka Tokyo: The Last Megalopolis, 1988, Akio Jissoji), która chyba dobrze ilustruje, jak wiele uwagi poświęcono w nim detalom. Zacznijmy od świata prawdziwego, a nie fikcjonalnego. Być może część z Was słyszała o tym, że japoński uczonyCzytaj dalej
Kilka myśli o filmie „Tokio: Ostatnie megalopolis”
Wczoraj zrobiłem trzecie w moim życiu podejście do filmu Tokio: Ostatnie megalopolis (Teito monogatari aka Tokyo: The Last Megalopolis, 1988, Akio Jissoji). Z drugiego, przyznam szczerze, nie pamiętam nic poza tym, że było, bo miałem poczucie, że muszę – bo kult, swego czasu jeden z najbardziej dochodowych japońskich filmów, tytułCzytaj dalej
Co łączy mangę „Lady Snowblood” i film „Seks i furia”?
Jak z pewnością część z Was wie, kultowy w niektórych kręgach film Lady Snowblood (Shurayuki hime, 1973, Toshiya Fujita) powstał na podstawie mangi o tym samym tytule, wydawanej pierwotnie w latach 1972-1973. Kilkakrotnie spotkałem się z opinią, że twórcy filmu przyjęli postawę służalczą w stosunku do pierwowzoru, z czym nieCzytaj dalej