Z cyklu: „Rzeczy, które wyciąłem z prezentacji, bo już zanadto się rozrosła, ale nie chcę, żeby się zmarnowały, więc wrzucę je na peja”. Nieistniejącego, ale z potencjałem.

Gdy opowiadam o tzw. j-horrorach, czyli japońskich filmach grozy, które zyskały popularność na przełomie XX i XXI wieku, zazwyczaj podkreślam, że stanowią one rozwinięcie długiej japońskiej tradycji opowieści o duchach. Niedawno zaś przyszedł mi do głowy pewien wizualnych chwyt retoryczny w tym temacie.

Pamiętacie Sadako, która w filmie The Ring: Krąg (Ringu, 1998, Hideo Nakata) wychodzi z telewizora? No to przecież niemal to samo dzieje się na drzeworycie Duch Ōkyo Tsukioki Yoshitoshiego z 1882 roku.

Drzeworyt przedstawia osiemnastowiecznego artystę Maruyamę Ōkyo podczas prac nad obrazem Duch Ōkyo z 1750 roku. Obrazem nie byle jakim, bowiem pierwszym znanym malarskim przedstawieniem tego, co obecnie uznaje się za tradycyjny wizerunek yūrei, zaadaptowany przez twórców j-horrorów.

Przypadek?

Wpis pojawił się na fanpejdżu 25 sierpnia 2022 roku.