W 1961 roku miała premierę sztuka Yukio Mishimy Czarna jaszczurka (Kurotokage) na podstawie powieści detektywistycznej Ranpo Edogawy z 1934 roku.
W latach 60. XX wieku powstały dwie filmowe adaptacje powieści o tym samym tytule – pierwszą, z 1962 roku, zrealizował dla Daiei Umetsugu Inoue, drugą zaś nakręcił dla Shōchiku w 1968 roku Kinji Fukasaku.
Mishima podkręcił w sztuce campowy aspekt historii o zmaganiach zafascynowanych sobą detektywa i mistrzyni zbrodni, pełnej przebieranek oraz kuriozalnych pomysłów i zwrotów akcji… zaś Inoue dodał do niej tańce i piosenki.
Na załączonym fragmencie możecie zobaczyć musicalową scenę z ochroniarzami wynajętymi przez handlarza biżuterią do pilnowania jego córki, której zagraża tytułowa mistrzyni zbrodni. Jest to rzecz, jak cały film, piękna i dobra.
W pierwszej inscenizacji sztuki i jej drugiej filmowej adaptacji z lat 60. XX wieku w rolę tytułowej mistrzyni zbrodni wcielił się drag queen Akihiro Miwa. W wersji Inoue rola ta przypadła Machiko Kyō, najlepiej chyba u nas znanej z Rashomona (1950) Akiry Kurosawy.
Trochę szkoda, ale jej widok, gdy w przebraniu mężczyzny ucieka tanecznym krokiem z hotelu w rytm jazzującej muzyki i stwierdza, że nikt nie domyśli się, że nie jest kobietą, nieco to wynagradza, bo jest to rzecz, obok której trudno przejść obojętnie.
Dwa wpisy, z których złożyłem ten, pojawiły się na fanpejdżu 7 sierpnia 2021 roku.