Narodowe Centrum Filmowe działające przy Narodowym Muzeum Sztuki Współczesnej w Tokio udostępniło w ubiegłym roku elektroniczne wersje części swoich zbiorów wczesnych japońskich plakatów filmowych. Wówczas zupełnie mi to umknęło, a na plakaty natknąłem się wczoraj – tradycyjnie już – szukając w Internecie całkiem innych rzeczy.

Pomyślałem więc, że jest to całkiem dobra okazja do odświeżenia blogowej Galerii. Część plakatów opatrzyłem drobnym komentarzem. Grafiki są niestety w bardzo niskiej rozdzielczości, ale lepsze to niż nic.

Po prawej stronie tytułu  zawarta jest informacja, że w filmie wystąpiła  trupa Matsunosuke Onoe (Matsunosuke Onoe ippa, 尾上松之助一派).

Nazwisko Matsunosuke Onoe zawarte jest po prawej stronie tytułu. Tym razem jest już zdecydowanie większe niż w przypadku plakatu do Kwiatów Edo.

W filmie wystąpił Sawada Shōjirō, twórca teatru Shinkokugeki. Na plakacie nie tylko wyeksponowano jego nazwisko (澤田正二郎), ale również w lewym górnym rogu umieszczono jego fotografię „w cywilu”.

W filmie wystąpiła Sumiko Kurishima (prywatnie żona reżysera), uznawana za pierwszą japońską żeńską gwiazdę filmową. Jej nazwisko (栗島すみ子) zostało na plakacie wyraźnie wyeksponowane.

Trzecia część trylogii poświęconej losom Chūjiego Kunisady. Podtytuł zawarty jest na policyjnych latarniach używanych podczas pościgu, które w okresie Edo opatrzone były ideogramami dla słowa goyō, oznaczającego – w tym kontekście – nakaz podporządkowania się wyrokowi władz. Na plakacie pojawia się zarówno nazwisko gwiazdy (Denjirō Ōkōchi, 大河内傳次郎, żółty napis po prawej), jak i reżysera (Daisuke Itō, 伊藤大輔, biały napis w środku).

Pierwszy film niezależnej firmy producenckiej Kanjurō Arashiego. Założeniu wytwórni towarzyszyła zmiana imienia, aktora, który wcześniej znany był jako Chōzaburō Arashi. Nowe personalia aktora (嵐寛寿郎), zapisane brązowymi znakami pod jego fotografią, zostały znacząco wyeksponowane, ich rozmiar bowiem równy jest około połowie rozmiaru tytułu filmu.

Tekst pochodzi z 2014 roku.