Miałem tyle lat, miesięcy i dni co dzisiaj, gdy dowiedziałem się, że Dziwolągi (Freaks, 1932, Tod Browning) wyświetlano w Japonii już w 1932 roku, siedem miesięcy po amerykańskiej premierze, do tego pod tytułem Trupa potworów (Kaibutsu-dan). Na grafice poniżej możecie zobaczyć ładny, wizualnie ciekawy, bo niedosłowny i grający tajemnicą, plakatCzytaj dalej
Tag: plakat
Rambo, Braddock, M60 i Reaganomatografia
Gdyby ktoś kiedyś zapytał mnie (nie zapyta, ale od tego m.in. mam fanpejdż i bloga, żeby sobie czasem pofantazjować), jak możliwie najszybciej scharakteryzować przekształcenia w zakresie opowiadania o wojnie w Wietnamie w amerykańskim kinie w dobie Reaganomatografii, wskazałbym na plakaty do dwóch ważnych dla tego tematu filmów, odwołując się doCzytaj dalej
Przeróbki plakatów propagandowych w filmowym „Street Fighterze”
Gdy niedawno rozmawialiśmy z ekipą Pora Imperatora o aktorskim Street Fighterze z 1994 roku, wspominałem o funkcjonujących w świecie filmu antyoenzetowskich plakatach organizacji Bisona, będących przeróbkami autentycznych plakatów propagandowych z czasów I i II wojny światowej. Miałem zamiar pokazać je tu tuż po publikacji nagrania… ale zapomniałem. Robię więc toCzytaj dalej
Czechosłowacki plakat „Omenu” i anegdota, którą mi przypomniał
Ten piękny czechosłowacki plakat do filmu Omen (The Omen, 1976, Richard Donner), udostępniony przez Ryjówka – Blog Wszechkulturowy, przypomniał mi anegdotkę, którą z dwadzieścia lat temu opowiedział mi ówczesny znajomy, co to był metaluchem, jak się patrzy i trochę bardziej. Mówił, że gdy był na dłużej w Czechach, wybrał sięCzytaj dalej
Rodowód małpoluda z plakatu filmu „2019: Po upadku Nowego Jorku”
Pewnie mieliście tak nie raz i nie dwa, że patrzyliście na coś – dajmy na to: jakiś element plakatu – i stwierdzaliście, że skądś to znacie, myśleliście, myśleliście, już coś gdzieś dzwoniło, już witaliście się z gąską, ostatecznie jednak nie byliście w stanie sobie przypomnieć. Po czym pewnego dnia, niCzytaj dalej
Wczesne japońskie plakaty filmowe z kolekcji Narodowego Centrum Filmowego
Narodowe Centrum Filmowe działające przy Narodowym Muzeum Sztuki Współczesnej w Tokio udostępniło w ubiegłym roku elektroniczne wersje części swoich zbiorów wczesnych japońskich plakatów filmowych. Wówczas zupełnie mi to umknęło, a na plakaty natknąłem się wczoraj – tradycyjnie już – szukając w Internecie całkiem innych rzeczy. Pomyślałem więc, że jest toCzytaj dalej
Włoskie imitacje zagranicznych przebojów filmowych
Zacznijmy od radykalnej tezy. Niemal każda kinematografia narodowa posiada segment produkcji eksploatacyjnej. Kinematografia włoska jest eksploatacyjna z definicji. Każda formuła gatunkowa, jaka wykształciła się na jej gruncie – peplum, spaghetti western, giallo, kino kanibalistyczne etc. – została przez nią wyciśnięta do ostatniego lira, a następne porzucona, zwykle bez jakichkolwiek próbCzytaj dalej